Вистина, лага и тага

Вовед:
Главните настани во оваа книга/ филм се случиваат во Лос Анџелес, но и во некои други светски градови.
Во оваа книга/ филм се раскажува за вистината, лагата и тагата. Главен лик во оваа книга е девојчето на име Мичи. Мичи има 16 години, и живее на запуштените краишта на Лос Анџелес. Таа живее со својата баба, со својата сестра близначка Мила, и со поголемата сестра Џесика.. Поточно сите три сестри се главни ликови во книгата/ филмот. Мичи е многу воображена и полна со зло. Мила е многу мила девојка, а Ванеса паметна и полна со разбирање. Нивниот живот ќе се смени кога нивната баба која се викала Маријана ненадејно од удар на гром умрела. Мичи и Мила иако близначки се големи ривалки. Иако Мила е многу помила и понежна од Мичи, мора да попушти, но болката и злото кои ги испушта нејзината сестра се отровни.
Дента кога тие ќе ја напуштат својата куѓа и ќе одат во урбанизираните делови на Лос Анџелес, нивните животи ќе се сменат од корен.

Во главните личности:
Џесика:

Мичи и Мила:



Во останатите улоги:
Лисандро:

Оскар:

и многу други. други личности ќе се појавуваат, но само од некои поважни ќе поставам слики.


Вистина лага и тага
Наслов:Загуба
Во запуштените делови на Лос Анџелес трите сестри Џесика, Мичи и Мила, од кои Мичи и Мила биле близначки живееле во стара запуштена куќичка со својата баба Маријана. Маријана била старица на околку 80 години. Таа се грижела за малото нивче и двете кози и прчот како главен извор за храна. бабата не сакалада биде издржувана и од никого не примала пари. маријана се грижела и за трите девојчиња кои била потомок на нејзиниот син Алберт и неговата сопруга Ели кои умрела во сообраќајка одејќи на работа кон Вашингтон.
Сега Мила и Мичи имааат по 16 години, а Џесика има 20 години.
Бабата дента плетела алишта за своите внуки, зашто летното попладне било толку жешко, што таа размислувала за зимата. Џесика излегла да работи, а со себе ги повела и двете нејзини помали сестри.
Кај бабата дошла сесетката Марта и и рекла на Маријана:
- Сосетке ле... стварно не знаеш колку убави печурки има на ивадата. ајде да одиме да га ги собериме. потоа ќе ги продадиме во градот, па ќе заработиме пари.
- Арно велиш, сосетке. Ами кога внуките ќе си дојдат јас треба да ги нахрана.
- Па тогаш, сосетке, за да ги нахраниш, за да им купиме нешто убаво за јадење. дај да собереме некоја печурка и да ја продадеме, па и ние полна маса јадњење да видиме, а и козата моја остаре.
- и мојата коза, сосетке остаре, и прчот.
- сосетке, ма ти имаш две кози.
- двете се стари, а и прчот е болен. малите треба да се родат уште две недели. ако се машки, едното ќе го заменам за женско, ако се женски едното ќе го земам за машко, а ако се машко и женско, ќе си ги задржам.
- брво сосетке разумно!
- тогаш, (го остава плеталото на столот) да одиме!
Двете старици се стрчале по кошници и тргнале. Во меѓу време Џесика работела кај еден угледен господин во центарот на Лос Анџелес кој бил вљубен во неа. Господинот се викал Лисандро, а се презивал Бауер. Џесика работела кај него, но привремено, зашто за неколку недели тој требало да замини во Вашинктон. Лисандро многу ја сакал Џесика, што сакал да ја земе со себе во Вашинктон. Лисандро секогаш преку ден седел со Мичи и Мила, додека Џесика се грижела околу куќата.
Лисандро:
- Мила, Мила, Мичи, Мичи! Дали сакате да играме некоја игра?
Мила:
- Би сакале, но сега треба да си одиме.
Лисандро:
- Дојдете баму. Јас ќе ја убедам вашата сестра да останете кај мене. Зошто почна да врни, јас ќе ја превезам Џесика до дома, а вас ќе ве однесам кога ќе престани да врни. Договорено?
Мила и Мичи во еден глас:
- ДА!
Мичи:
- А помеѓу тебе и Џесика нема ништо? само пријатели сте?
немал време да одговори, зошто тогаш во собара дошла џесика.
џесика:
-ајде дома.
лисандро:
- џесика. види колку врни и грми надвор. јас ќе те превезам тебе, а малите ќе ги донесам кога ќе преврни.
џесика:
- ама
лисандро:
- нема никакво ама. времето за зборување заврши.
тогаш мила и мичи се претворија во уво
џесика:
-добро
лисандро:
- ајде, со мене, а вие мали на компјутер не! Двете земете и прајте во куѓата, а не надвор! Ок?!
Мила и Мичи во еден глас:
-ОК!
Тогаш во полициската станица заѕвона телефонот кај управникот:
Управникот Николас:
- Добар ден. Повелете.
Од другата страна се слушна сестрата Џени:
-Добар ден господине МекСпирБлу
Управникот:
-Може да ме викате само Николас, госпогице.
-Примариус Калуџон ме замоли да ви јавам дека на ливадата се пронајдени трупови на две жени наоколу 8- госини. Едната многу често доаѓаше. Марта Бокос. Другата последните неколку пати и правеше друштво, Маријана Веренса.
-Благодарам госпогице ќе ги известиме фамилиите на починатите, но од што починале стариците?
-Стариците починале од удар на гром. Во нивните кошници се пронајдени печурки. Кога ги најдовме беа под дрвото на ливадата.
-Благодарам, уште еднаш госпогице.
-Нема на што господине тоа ми е должност. Јас треба да ви заблагодарам што ви одзедов од вашето време, да ме сослушате.
-Поздравете го примариус Калуџон.
-Секако господине, догледање.
-Догледање.
Џесика се вратила од работа. Џесика дома видела полицаец. Односно го видела управникот МекСпирБлу.Се доближила го управникот и прашла:
-Господине, што барате во нашата куќа?
Управникот:
-Добар ден. Носиме лоши вести, па сакавме лично да ве известиме. Пред околу еден час добивме информација од болницата Југ, но прво ве молам имате ли некој повозрасен?
-Баба ми, но не знам каде е.
-Овде сме да ви кажеме дека две стари госпоѓи на околу 8- години добиле удар на гром, за реме на невремето на ливадата.
-и вие мислите дека ена од тие госпоги е мојата баба?
-Па госпогице болницата Југ ни даде некои сознанија, но пожено е да дојдите да индефикувате и вие.
-Секако
-Дојдете со мене.
По неколку часа дома дошле Мила и Мичи. Дома било се така тивко. Куќата била во мрак. Само се слушал тенок тажен глас, кој испуштал тажни крикови. Девијчињата не знаеле кој е: нивната сестра, баба или пак можеби некој случаен минувач. Мила и Мичи со трепет се приближиле. Ја виделе Џесика како плачи. Мичи веднаш забележа:
-Баба не е тука.
Мила:
-Каде е? Џесика кажи!
Џесика:
-Отиде да бери печурки.
Мила:
-Зошто тогаш плачи?
Мичи:
-Сигурно и раскинал некој дечко.
Мила:
-Мичи! Не е смешно! плачи!
Мичи:
-Можеби плачи од среќа!
Џесика:
-Девојки. Смирете се. Сега се работи за вистина, лага и друри и тага. Треба да се кажи вистината, ама многу боли. Не треба да владеее лагата, зашто и се кратки нозете. Тагата е заедно со оваа вистина.
Мила:
-Што Џесика? Зборувај! Не ставаш во неизвесност.
Џасика:
-Се работи за баба.
Мила и Мичи:
- Што е со баба?
Џесика:
-Неа и нејзината пријателка Марта..... ги удри гром.......
Мила и Мичи:
-Молам?
Џесика:
-Да мили. За да не имаме лоши спомени кога ќе помини еден месец, ќе одиме да живееме во центарот на Лос Анџелес. Па ќе имаме еден месец да го спремиме вашиот роденден. таму ќе одите на училиште, јас ќе почнам да студирам и така.
Мичи:
-Зошто баш по еден месец?
Џесика:
-За душата на баба, спокојно да стигни во рајот.
Мила:
-Сега треба да бидеме посложни од кога и да било.
Мичи:
-Со вас двете и не ќе можам баш!
Џесика и Мила:
-мичи!
Мичи:
-Не реков ништо лошо!
Џесика:
-Седнете. Ќе ви кажам нешто за загубата.
Мичи:
-Баш да слушниме! Мене ми звучи интересно.
Мила воздивнува. Џесика:
-Загубата не е ништо ако сме се труделе. Исто така загубата не е ништо и ако не сме се трудела. Загубата единствено е лоша трага во нашето минато. Но, некогаш загубата е неподнослива. Загубата е составена од низа грешки, поправливи и непоправливи. исто така загубата е составена и од спремноста на играчот за влез во играта.
затоа има поговорка

„Ако Господ ти го зема она што е твое,
ако е твое ќе ти се врати,
ако не е твое Господ чува нешто подобро за тебе“

Значи ако Господ овој пат ни ја зема победата, Господ чува поголема победа за нас.
Мичи:
-Се расплачив. Видете солзи ми дојдоја.
Мила:
-Чудно. Ти плачиш само за глупости, не за сериозни работи!
мичи:
-ха,ха....! јас сум плачела!
Мила:
-Значи баба направила грешка, што отишла на ливадата?
Џесика:
-Да
Мичи:
-Значи, за нас Господ чува нешто подобро, а тоа е преселувањето во Лос Анџелес?
Џесика:
-Би требало.
Другиот ден на гробиштата во Лос Анџелес ја погребале бабата, но и нејзината пријателка, исто така. Сите со солзи во очите, со себе носеле неколку китки цвеќиња кои ги ставале на гробовите од мртвите. како и обично, односно нормално за секој погреб околу гробовите на починатите луѓе, имало тажни крикови и молитвата на свештеникот.
Џесика и Мила многу плачеле, но Мичи, Мичи седела ласна како камен. Таа плачела во себе. Сите присутни мислеле дека се душа го чекала овај момент, но таа е цврста и на тагата и стави катанец.
Кога завршила молитвата, на трите сестри им се доближиле нивната тетка и тетин кој биле многу богати, а нивната баба не прифаќала помош од нив.
Тетка им Валентина:
-немој да речите не.
Тетин им Николас:
-во лос анџелес ви најдовме куќа.
Валентина:
-и ви отворивме сметка во банката
николас:
-богати сте!
џесика:
-не би требало. секогаш ни помагавте. ова е премногу!
валентина:
-ние не како одговор не прифаќаме!
џесика:
-добро, договорено!
по две недели се родиле малите, ги продале старите кози и прчот. малите биле женски, но ги заклале.


епизода бр.2
наслов: постигнување
По неколку недели, дошол и денот кога требало да одат да живеат во центарот на Лос Анџелес. куќата на девојчињата се паркирала кола. Од колата излегле Николас и Валентина. Уште кога го слушнале звукот на колата Селена и Мичи се стрчале и рекле:
- Тетин, тета!
Тоа беше сестрата на мајка им и нејзиниот маж. Дури по тоа излегла Џесика.
Николас:
-Џесика, каде се работите немаме време за губење.
Џесика:
-Наваму тетин ( и влегле во куќата)
Мичи:
-Зошто толку се брзате?
Валентина:
-Вашата братучетка Наталија има натпревар во тенис. Во финале е.
Мила:
-Навистина?
Мичи:
-Феноменално! Стварно од секогаш сакала спортови, посебно тенисот
Валентина:
-Да. Од мала имаше решено, да се занимава професионално со тенис. За нејзината упорност, доби награда. Многу е добра. Сонува да биде прва!
Мила:
-И ќе биде.
Николас:
-Ако тоа е се, одиме!
Сите со ред се качиле во колата. Но бргу за колу 30 минути стигнале до една преубава куќа.
Валентина:
-Ова е вашата куќа. Наталија ќе ја гледате утре, Леонардо вашиот братучед, ја снима.
Николас излегов ги однел работите до куќата и заминале.
Трите сестри цели возбудени почналеда одат кон нивниот нов дом. Само што влегле, Мила и Мичи почнале.
Мили:
-Оваа соба е за мене!
Мила:
-Не, не, не! Оваа соба е за мене!
Мичи:
-Не, не, нееееее! (го става својот куфер на креветот) оваа доба е за мене! Јас прва влегов во оваа соба.
Мила:
-Сигурна сум дека ти нема да опстаниш да живееш во заедница со многу луѓе!
Мичи:
-БИНГО!
Џесика:
-ДЕВОЈКИ!дојдете овде да ви покажам нешто.
Мила и Мичи тргнале кон прозорецот, каде што била Џесика.
Мичи:
-Што сака сега нашата најголема сестра да каже?
Мила:
-Мичи, не си интересна!
Мичи:
-Ни ти....
Џесика:
-ТИШИНА! Сакате да видите каде ќе биде вашето училиште?
Мила и Мичи:
-ДА!
Џесика:
-Зградата наспроти нашата куќа е средното училиште „СРЕДНО УЧИЛИШТЕ ЛОС АНЏЕЛЕС“.
Мичи:
-Преубаво е....
Мила:
-Ретко тебе нешто да ти биде убаво.
Мичи:
-Има проблем?
Мила:
-Мал
Мичи:
-Не си интереесна, мило.
Мила:
-Ни ти!
Џесика:
-ПРЕСТАНЕТЕ! Како мали деца сте!
Мичи:
-Само една работа можи да не смири.
Џесика:
-Која?
Мичи и Мила:
-ШОПИНГ!
Мила и Мичи застанале пред Тејлор како две невини девојчиња.
Џесика:
-Штоа е сега?
Мила и Мичи безгрижно седеле пред неа.
Џесика:
-Го познавам тој поглед. Тетин и тета ми дадоја пари за вас. Пари, нели?
Мила и Мичи, нежно климнале со главата во знак за да
Џесика:
-Еве.
Џесика извадила пари и им дала на двете подеднаква сума.
Мила и Мичи во еден глас:
-Благодарам!
Мила и Мичи оделе од продавница во продавница. Наполнале многу ќеси. Џесика им дала голема сума пари, зашто никогаш претходно немале купувано парчиња облека.
Мила:
-Овој фустан е пректасен, а и убаво ќе ми стои!
Мичи:
-Секогаш имаш бебешки вкус за облека.
Мила:
-Да, како и секогаш!
Мичи:
-Еј, Мила, види ги овие фармерки и оваа маичка!Баш се добар комплет!
Мила:
-Не, не се по мој вкус.
продолжение:
мичи:
-ако подобро размислам...да одвоиме иста сума пари да ги споиме и да и купиме нжоидарок на џесика, што ни даде толку многу пари, уште првиот ден!
мила:
-сепак... парите на џесика и ги дадоја тетин и тета!
мичи:
-да беше џесика скржава и не би ни ги дала. затоа неа прво да и заблагодариме, после на тетин и тета.
мила:
-бобра идеја! но секој ден не е велигден!
мичи:
-секако дека не е! но колку само ќе чинат подготовките за нашиот роденден.
мила:
-знајш, ретко се случува да си во право.
мичи:
-знаеш, имаш право!
мила:
-мило ми е што градот има добро влијание без тебе.
мичи:
-мила знаеш што?
мила:
-што?
мичи:
-ова е големо постигнување за нас. за мене, за тебе и главно за џесика.
мила:
-стварно си се сменила
мичи:
-а, сега што ќе и купиме на џесика?
мила:
-фустан!
мичи:
-одлично!
мила:
-се согласуваш?
мичи:
-секако дека не!
мила:
- и јас мислав дека ти се промени!
мичи:
-побрзо би купила влечки или искинато парче облека откоку фустан!
мила:
-мислам дека те почудив!
мичи:
-кој е за сувенирче?
мила:
-како на пример?
мичи:
-дојди ќе ти покажам!
Вечерта кога мила и мичи дошле дома, ги виделе тетка им, тетин им и нивните братучеди.
мила:
-добар ден!
мичи:
-добра вечер е!
џесика:
-седете.
мичи:
-и наталија, што направи?
наталија:
-се разбира, победив!
мила:
-честито!
наталија:
-благодарам.
мичи:
-и од мене честито мило!
наталија:
- и од тебе благодарам мило
мичи:
-обично победниците држат говор, ќе ни одржиш еден?
сите:
-говор, говор!
наталија: (го вади од чантето и почнува да чита):

- постигнување
кога нешто ќе ти треба во животот твој не е се очите да ги затвориш... ти треба труд се повеќе, ти треба труд за пребродување. цобери ги силите стави ги во тупаница. целата енергија ја ставаш и да го постигнеш тоа што го сакаш.
да постигнеш нешто е да го добиеш и тоа што порано не си го постигнал или да го постигнеш по втор, трет пат....
да постигнеш не е само да добиеш диплома, награда и слично. за да постигнеш нешто треба да се трудиш.
ако постигнеш нешто а не си се трудел исто како да не си постигнал ништо, односно ако постигнеш нешто а не си се трудел, не си добил ништо.
ако сакаш да постигнеш нешто вложи труд, пот, односно ако сакаш да постигнеш нешто вложи ја целата енергија во него.
постигнувањето не е мала работа, ако си се трудел, но постгнувањето е мала работа ако не си се трудел.
ние односно луѓето од овој свет, сега некогаш имаме постигнато нешто, награда или диплома. ние односно луѓето од овој свет сега постигнуваме нешто диплома или награда и ние луѓето од овој свет уште многу години ќе постигнуваме награди или дипломи на овој свет!
споменав постигнување награди и дипломи, зашто секое добро обработено постигнување е награда за нас, но како што напоменав постигнувањето не се состои од дипломи и награди, постигнувањето се состои од вложениот труд во самото постигнување. најдобро во постигнувањето е тоа што не може некој да ни го земи она што ние сме го постигнале.
најдобро во постигнувањето е што остава добра дамка во нашето минато која не може да се заботави, дамка која е неизбришлива, дамка која е постигната со бложен труд, пот во неа, остава дамка со која ќе живееш, дамка која те прави и уште многу време ќе те прави среќен!
толку.
присутните:
-браво наталија!
мила:
-освен тенисерка, можеш да биде и писателка!!
наталија:
-благодарам.
николас:
-ние е време да сиодиме, доцна е
мичи:
-ама ајде останете уште малку!
Валентина:
-додека вие бевте излезени ние бевме тука
мичи:
-па ние колку време бевме излезени
валентина:
-вас ве чекавме , затоа останавме повеќе од тоа што мислевме.
сите присутни меѓу себе си велат „догледање“. по неколку часа мичи и вели на мила:
-за неколку дека.....
мила:
-за неколку дена....
мичи:
-не ме повторувај те молам.
мила:
-добро.
мичи:
-значи за неколку дена научив за загубата, но исто така научив и за добивањетом, односно за постигнувањето.
мила:
-колку што ме држи меморијата за месец дена...
мичи:
-ОК
мила:
-одново!
мичи:
- за месец дена, не за неколку дена, научив за загубата исто така научив и за постигнувањето.
мила:
-мислам дека претходно спомена и добивка?
мичи:
-ти се слушна.
мила:
-мене ми се слушна или тебе ти се испушти?
мичи:
-ајде те молам затнисе!
џесика:
ТИШИНА! не можам да ве слушам како си додавате!
мила и мичи:
-подарокот!
џесика:
-кој подарок? каков подарок? девојки!
тогаш мила и мичи донеле некаков завиткан пакет. џесика го отворила првото пакетче а во него имало друго пакетче, во него друго, па така уште две.
џесика:
-до кога со оваа игра?
мила и мичи молчеле. тогаш џесика го отворила и последното пакетче. таму имало кристално делфинче, за кое џесика и животот би го дала.
џесика:
-леле колку е убаво! срциња сте!
мичи:
-секако, идејата беше моја!
мила:
-јас се согласив.
мичи:
-многу ми беше тешко да ја наговорам!
мила:
-лажи!
џесика:
-доста!
тогаш во собата настанала тишина. мила и мичи се приближиле до џесика и се гушнале сите три.


наслов: „на прв поглед“
вториот ден од животот о центарот на лос анџелес беше највозбудлив за џесика, на која воопшто не и било досадно. додека мила и мичи безгрижно се шетаа низ шопинг центрите, џесика нервозно бараше работа. се тоа докажува дека воопшто не и било досадно. одејќи така нервозно, читајќи ги формуларите некој нанеќење исто така нервозно занесен во формуларите се удрил во неа. на џесика и паднаа сите документи, но и на момчето што се удрија.
момчето:
-стварно, се извинувам! не сакав да се сучи ова!
џесика:
-не грижи се, и јас бев загрижена околу овие документи, па се занесв.
момчето:
-пред неколку дена дојдов од едно село. не е битно кое, па оттогаш само луѓето викаат по мене. не можам да се научам на ваквиот живот.
џесика:
-убаво. и јас порано живеев во неурбанизираниот дел на лос анџелес. вечера се преселив со моите сестри.
момчето:
-ако не е многу лично, зошто се преселивте?
џесика:
-почина баба ми. со неа живеевме. од мали сме сираци.
момчето:
-лошо. го знам прашањето, јас добив два милиони долари на лотарија.
џасика:
-тоа е супер!
ги собрале документите.
момчето:
-ти бараш работа?
џесика:
-да, и ти претпоставувам.
момчето:
-да, јас сум едуардо.
џесика:
-јас сум џесика, мило ми е
едуардо:
-и мене исто така. е дојдеш до некој ресторант, слододно да разговараме.
џесика:
-секако
случаен минувач:
-ве молам трегнете се од патот
во меѓувреме и на мила и мили не им било досадно. освен шопинг на алишта почнале и шопинг на списанија, слувенирчиња и евтини телефони на постпејд, за нив двете и за нивната сестра.
мичи:
-стварно, би сакала да купам скејтборд!
мила:
-и ти имаш вкус за нешто!
мичи:
-што би зела ти? тротинет?
мила:
-можеби!
мичи:
-сега ќе почнам да берам пари, а подоцна кога ќе наполнам 18 години, кога ќе станам полнолкетна ќе си купам мотор.
мила:
-а јас ќе си купам велосипед!
мичи:
-јас ќе си купам мотор од 650 цм3.
мила:
-не се разбирам во тоа
мичи:
-како ќе се разбираш кога живееш назад во времето. живееш во средниот век.
мила:
-тогаш немало тротинети!
мичи:
-во доцниот среден век ги измислиле.
мила:
-духовито! а да престаневме да се караме?
мичи:
-пожелно е! чекај! зар не е онаа нашата сестра?
мила:
каде?
мичи:
-во оној ресторан!
мила:
-таа е!
мили:
-уште вториот ден улови дечко! незнаев дека одело толку лесно!сега има уште причини за да плачи како дете е!
мила:
-затни се те молам. тоа е знак дека треба да си одиме дома, мила!
мичи:
-а да не е знак дека треба да продолжиме?
мила:
-јас си одам
мичи:
-добро лутачке. идам
во ресторанот:
едуардо:
-и велиш имаш две сестр близначки?
џесика:
-не ми се близначки, туку меѓу себе се близначки.
едуардо:
-аха. сигурно многу се караат нели?
џесика:
- и тоа како
едуардо:
-пред малку рече дека земаш документи за работа, ако смеам да се мешам што работа бараш?
џесика:
-сакам да бидам новинарка
едуардо:
-каква случајност! и јас исто така!
џесика:
-од весник или телевизија?
едуардо:
-мислам дека од весник, не сум сигурен, ќе видам, а ти?
ги вади документите.
џесика:
-јас од..
едуардо:
-телевизија нели?
џесика:
-како знаеш?
едуардо:
-си ги замешавме документите. овие се твоите! земи ги.
џесика:
-стварно, благодарам.
ги вади и таа.
џесика:
-еве земи
ги разменуваат документите
едуардо:
-ако не разговаравме, ќе сотаневме со грешни документи.
џесика:
-да
едуардо:
-многу ми е мило што те гледам. навистина
џесика:
-морам да одам. догледање
едуардо:
-јас ќе платам, ти само оди(за себе: се вљубив, не ми се верува)
џесика:
-догледање(за себа: сладок е, ми се допаѓа)
даниел:
-она момче таму е едуардо. богат е.. сега доби два милиони долари. кога ќе си оди неговата девојка, која сигурно е богата, фатете го, но внимтелно.
џорџ:
-да господине. лутиот ти и твоите работници ќе одите. јасно?
лутиот:
-јасно!

во домот на трите сестри доаѓа џесика. се било како во бајка.
џесика:
-што работите?
мила:
-убаво си помина барајќи работа? најде работа?
мичи:
-запозна некое типче?
џесика:
-добив формулари, за работа и запознав типче.
мила:
-што работа?
џесика:
-ќе бидам новинарка.
мичи:
-како се вика типчето? висок е, низок е? како се запознавте? дали е убав, грд? или вака. раскажи ми се од почеток!
џесика:
-се вика едуардо, висок е мускулест, богат. се запознавме кога се судривме и кога отидовме во ресторантот. забележавме дека ни се сменети документите. и тој ќе биди новинар, но во весник.
мили:
-а ти во телевизија?
џесика:
-да
мили:
-имаше бакнеж?
џесика:
-само пријатели сме
мила:
-приајтели грдо звучи!
мичи:
-да
џесика:
-девојки престанете!
мичи:
-ние не се каравме
мила:
-да
мичи:
-ок. да заборавиме. да ти дадам нов наслов„на прв поглед“
џесика:
-на прв поглед љубов?
мила и мичи:
-кажи ни!
џесика:
-аха. да ти се допадне нешто на прв поглед е супер. како на пример на прв поглед се вљубуваш, на прв поглед да засакаш личност, спорт, предмет. на прв поглед обичниот човек ја сасакува својата љубов. на прв поглед, на прв поглед.. пејачот го засакува микрофонот. на прв поглед актерот ја засакува бината, режисерор камерата. на прв поглед писателот ја засакува книгата и перото, во модерниот свет стилото.доволно?
мичи:
-да
мила:
-доволно добро, за да ме растажиш
мичи:
-ти џесика залудно не го трошиш времето!
џесика:
- по што заклучи?
мичи:
-цело време мислиш нова мудрост!
џесика:
-а ти цело време мислиш нова злоба
мичи:
-благодарам, сестро, благодарам.
мила:
-и вие еднаш скарајте се. гледаш џесика мене како ми е? само да се карам со мичи?
џесика:
-а, ти гледаш мене како ми е?
мичи:
-одам да спијам, а вие до утре зборајте си!
џесика:
-добра ноќ/ убаво сонувајте
селена:
-добра ноќ, и побрзо стани, оти ќе нема со кој да се карам на уто.
мичи:
-добра ноќ, не станвам рано.
џесика ги гледа и мавта со главата
мила:
-добра ноќ џесика, убаво сонувај.
џесика:
-и вие!

наслов:опасност
Утрото кога џесика се разбудила: почнала да готви, да ја средува куќата. Во нејзината соба ја средувала гардеробата и нешто тивко потпевнувала. тогаш во нејзината соба на бирото го нашла својот телефон на кој пишувало дека има порака. веднаш видела од кој е пораката пишувало дека е од едуардо.
џесика:
-колку е сладок. можеби и тој се вљубил во мене. да прочитаме
содржината на пораката:
-„ти сигурно си девојката на едуардо. за тој да остани жив мораш да уплатиш 300 000 евра за да го ослободиме твоето момче. ако не платиш ќе го убиеме ова твое глупаво момче, како што дивите животни си го јадат пленот. утре 15.07.2009 година во 20часот и 10 минути кај, односно зад библиотеката во центарот те чекам. да не згрешам сакам 300 000 евра за откуп на едуардо. БЕЗ ПОЛИЦИЈА!“
џесика:(исплашено)
-зошто од мене бараат откуп? пиши без полиција. што да правам? тетин и тета? не многу побарав од нив. но, се работи за човечки живот. ќе одам кај нив
го зела телефонот и заминала. кога заминала во собата влегла мичи. видела на бирото дека го нема телефонот и отишла во собата на мила.
мичи:
-мила, мила
мила:
-заошто ме будиш? седум е часот!
мичи:
-девет е тикво!
мила:
-каде е џесика?
мичи:
-на џесика и бараат откуп
мила:
-зошто?
мичи:
-го киднапирале момчето едуардо. на глас ја читаше пораката. и бараат 300 000 еврат откуп. утре во 20:10 треба да му ги однеси, зад библиотеката.
мила:
-ќе и ја дадам цела моја заштеда
мичи:
-и јас, но...
мила:
-но што?
мичи:
-да одиме на лице место!
мила:
-да викниме полиција
мичи:
-џесика прочита БЕЗ ПОЛИЦИЈА
мила:
-на лице место? ќе мислам дека сме полицајци!
мичи:
-не. дојди ќе ти објаснам!
џесика трчајќи стигна кај тетка и и тетин и. заѕвони на ѕвончето. на вратата отворила слугинката кети.
џесика:
-здраво, кети. дома се тетин ми и тетка ми?
кети:
-секако госпоѓице
џесика:(влегува)
-кажи им дека дојдов
кети:
-секако госпогице ќе им кажам
џесика седнала, била многу нервозна. тогаш кати отишла во работната соба каде што била валентина и николас. тропнала на вратата:
валентина:
-напред..
кети:
-посподине, госпого, во посета дојде вашата внука џесика. изгледаше загрижено.
николас:
-ќе дојдиме. послужете ја.


доколку ви се допаѓа ќе има предолжение ...